De Indiase bouwkunst heeft zich duizenden jaren lang ontwikkeld door de interactie tussen plaatselijke en inheemse tradities en buitenlandse invloeden. De achtereenvolgende traditie geabsorbeerd en gebruikt voor de behoeften van de andere. Er is daardoor een enorme diversiteit ontstaan die toch de rijke culturele geschiedenis van het subcontinent in kaart brengen.
Zoals te verwachten valt in een groot en dichtbevolkt subcontinent, verschilt de architectuur in India per streek en laat deze allerlei verschillende invloeden zien. De rivier de Indus, nu in Pakistan, voedde een van de oudste beschavingen ter wereld vanaf het hoogtepunt, vroeg in het tweede. Er ontstonden diverse grote steden en er zijn sporen gevonden tot ver buiten het dal van de rivier en de zijrivieren. Daarna, zeker vanaf de vierde eeuw v.C., heeft de Indiase architectuur een opmerkelijk vermogen getoond om vreemde invloeden op te nemen. ze ontwikkelde zich door een proces van wederzijdse aanpassing tussen nieuwe ideeën en ingeburgerde of inheemse gewoonten.
Vooral bij religieuze gebouwen is dat goed te zien. Hindoeïsme is de oudste godsdienst van India. Ze stapte over van offerrituelen op verering. De bijbehorende architectuur was afgeleid van vage wiskundige formules die alleen bekend waren aan de dominante priesterkaste. Boeddhisme en jainisme ontstonden voor een deel als reactie op deze theocratie. Hun religieuze praktijken vroegen om een nieuwe architectuur. Het boeddhisme introduceerde groepsverering, waardoor de vraag ontstond naar verschillende ruimten voor verschillende plechtigheden binnen het hindoeïsme. Om aan deze behoefte te kunnen voldoen, accepteerde men invloeden uit Perzië en zelfs van het Helleens classicisme, dat India bereikte via Alexander de Grote in de vierde eeuw v.C.
De komst van de islam, vanaf de twaalfde eeuw v.C., zorgde voor een opbloei van deze karakteristiek van de Indiase architectuur. De islamitische voorschriften voor wat betreft natuurlijke weergave hadden veel invloed op versiering maar de gewoonte om architectonische tradities te vermengen met de religieuze praktijk ging door. De grootmogol van, Fatehpur Sikri (1569-1580) probeerde in zijn nieuwe hoofdstad een eenheid te smeden tussen islamitische, boeddhistische en hindoeïstische versiering. zijn kleinzoon Sjah Jehan bouwde de Taj Mahal, de belichaming van architectuur die zowel Indiaas als islamitisch is.
Voorbeelden architectuur
